امام حسین(ع) و افشا کردن نقش یهود در واقعه عاشورا

یک پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه درباره نقش یهود در تاریخ اسلام 3 نظریه وجود دارد، گفت: دسته سوم با استفاده از منابع مستدل و ادله محکم یهود را سرمنشأ حوادث فتنه می‌دانند.

به گزارش خبرنگار «تکیه خبر» خبرگزاری فارس، هم‌زمان با آغاز ماه پیروزی خون بر شمشیر و ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، شصت و هفتمین نشست از سلسله نشست‌های فرهنگ مهدوی در سالن اجتماعات کانون پرورش فکری کودکان با موضوع «نقش یهود در واقعه خونین کربلا» برگزار شد.

*نظرات مختلف درباره نقش یهود در تاریخ اسلام

حجت‌الاسلام محمدعلی منصوری دامغانی محقق و پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه در بررسی نقش یهود در تاریخ اسلام 3 نظریه وجود دارد، خاطر نشان کرد: نظر اول قائل بر این است که یهود هیچ‌گونه دخل و تصرفی در تاریخ نداشته است و عنایتی به منابع قرآنی و روایی ندارند، دسته دوم بر اساس آیات قرآن و روایات برای یهود نقشی قائل هستند، اما یهود را به عنوان دشمن اصلی اسلام نمی‌شناسند، بلکه او را یکی از گروه‌های مقابل پیامبر ترسیم می‌کنند به طوری که جمع زیادی از محققان ما در این گروه قرار می‌گیرند.

وی افزود: دسته سوم با استفاده از منابع مستدل و ادله محکم یهود را سرمنشأ حوادث فتنه می‌دانند، توجه داشته باشیم که از واقعه غدیر خم تا غصب خلافت تنها 72 روز فاصله است و این اتفاقاتی که بعد از رحلت پیامبر(ص) رخ داده است بسیار عجیب و غریب است و نمی‌توان گفت تنها دو نفر در این ماجرا توانسته‌اند خط فکری جامعه را این‌گونه متحول سازند.

حجت‌الاسلام منصوری دامغانی با اشاره به حوادث سال 1388 و اذعان سرویس‌های جاسوسی انگلیس و آمریکا به تلاش 20ساله برای ایجاد چنین فتنه‌ای، ابراز داشت: چگونه ممکن است پس از رحلت پیامبر(ص) جامعه‌ای 180 درجه تغییر کند و دگرگون شود؟! تحلیل این واقعه نشان می‌دهد که جریان‌سازی این حوادث از قبل طراحی شده است.

*ریشه ماجرای غصب خلافت و ارتباط آن با خروج پیامبر از مدینه

وی با بیان اینکه اگر از غصب خلافت به 10 سال قبل برگردیم، ریشه برخی از حوادث مشخص می‌شود، ادامه داد: در آیه 40 سوره «توبه» خداوند می‌فرماید: «إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا...»، پیامبر خدا(ص) از ناحیه وحی خبردار می‌شود که مورد سوء قصد قرار گرفته است، یک فردی با پیامبر(ص) همراه می‌شود و 3 روز بعد از غار ثور خارج می‌شوند، با توجه به کلمه «أَخْرَجَه» در این آیه -که نزد شیعه به «آیه اخراج» معروف است- معلوم می‌شود که تنها یک نفر از مدینه اخراج شده است نه کسی که همراه پیامبر(ص) بوده است، در صورتی که اگر قرآن منظورش 2 نفر بود، باید از لفظ «اخراجکما» استفاده می‌کرد.

*پیامبر برای ورود به مدینه منتظر امام علی(ع) ماند

این پژوهشگر تاریخ اسلام، ابراز داشت: اگر به نقشه عربستان نگاه کنید، می‌بینید مکه در میانه عربستان به سمت غرب و مدینه در شمال عربستان به سمت غرب است، در حالی‌که غار ثور در جنوب مکه قرار دارد، حال سؤال اینجاست چرا پیامبر(ص) 3 روز مردم مدینه را معطل گذاشت، در صورتی که خود حضرت(ص) می‌فرماید: کسی که به عهد و پیمان خود عمل نکند، دین ندارد، پس باید به تحلیل این موضوع پرداخت.

وی ادامه داد: پیامبر(ص) چند روزی بیرون مدینه منتظر ورود حضرت امیر‌المؤمنین(ع) می‌شود تا مردمی که تا حالا او را ندیده‌اند، ایشان را با علی(ع) ببینند، نه اینکه حضرت(ص) با آن نفر خاص وارد مدینه شود.

*ریشه مبلغین حکومتی در دوران منع حدیث و ماجرای روایت حدیث  

به گزارش خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام منصوری دامغانی با طرح این سؤال که نفر خاص چگونه از خروج پیامبر(ص) از مدینه آگاه شد، بیان داشت: معلوم می‌شود که یهود با یک هدف‌گذاری وارد این جریان شده بود. توجه کنید یکی از اتفاقات مهم دیگری که بعد از رحلت پیامبر(ص) اتفاق می‌افتد «منع حدیث» است، نکته جالب توجه اینجاست که در این شرایط افرادی می‌توانند به نشر حدیث بپردازند که به نوعی با حکومت در ارتباط بودند و بیشتر این افراد در سال‌های آخر زندگانی پیامبر(ص) مسلمان شدند یا اصلاً در دوران‌ حیات ایشان مسلمان نشده‌ بودند و بعدها اظهار اسلام کرده‌اند.

وی با اشاره به حضور مبلغان حکومتی در دوران «منع حدیث»، ادامه داد: جالب اینجاست که شخصی به نام «ابو هریره» که اصالتاً یهودی بوده و حدود 6 هزار حدیث از پیامبر(ص) نقل کرده، درحالی‌که فقط یک سال پیامبراکرم(ص) را درک کرده است، اما امیرالمؤمنین(ع) که از کودکی شاگرد پیامبر(ص) بوده، حدود 500 حدیث از ایشان نقل کرده است!

این پژوهشگر تاریخ اسلام در ادامه به شرح و تفسیر زیارت عاشورا پرداخت و ابراز داشت: هنگامی که امام حسین(ع) در روز عاشورا در برابر سپاه عمر‌بن سعد قرار گرفت، در یکی از خطبه‌هایشان اشاره می‌کند که «ای کسانی که در مقابل من ایستاده‌اید و در حال شعله‌ور کردن آتش هستید، خودتان این شعله را روشن نکرده‌اید، بلکه دشمن من و دشمن شما این آتش را شعله‌ور ساخته است».

*فرازهای مهم زیارت عاشورا/ لعن شمر در زیارت عاشورا مرتبه دهم نفرین است

وی ادامه داد: زیارت عاشورا یک حدیث قدسی است و از امام باقر و امام صادق(ع) روایت شده است، مجموعه‌ای از کلمات کلید‌واژه هستند از جمله سلام، لعن، حرب و سلم، به طوری که «لعن» و مترادف‌هایش 60 کلمه، «سلام» و مترادفاتش 30 کلمه است که رابطه دو به یک دارند و این نشان از تأکید  خداوند بر دشمن‌شناسی دارد.

منصوری با اشاره به فقره‌های مهم زیارت عاشورا اذعان داشت: در فقره اول سلام مطرح می‌شود «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللَّهِ ...»، در فقره دوم طرح عظمت حادثه عاشورا «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِسْلام...ِ» و در فقره سوم اولین لعن با طرح دشمن‌شناسی «فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ» شروع می‌شود، در فقره چهارم هم لعن‌های بقیه شروع می‌شود «وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَیَّةَ قاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ..»، پس می‌توان گفت زیارت عاشورا سند استراتژیک شیعه است.

وی با اشاره به اینکه شمر ملعون در رده دهم لعن زیارت عاشورا قرار گرفته است،‌ به واکاوی لعن‌های مطرح شده در زیارت عاشورا پرداخت و گفت: قرآن 3 گروه مختلف را به عنوان دشمن پیامبر و اسلام یاد کرده است گروه اول مشرکان «تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ...»، گروه دوم منافقان هستند که در سوره «منافقون» به ترسیم ویژگی‌های آن‌ها پرداخته است، در واقع منافقان ظاهر‌الاسلام  باطن‌الکفر هستند، دسته سوم نیز یهودیان و نصرا هستند که خداوند در آیه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء بَعْضٍ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ» به آن اشاره می‌کند.

*هزار آیه درباره یهود در قرآن کریم

این پژوهشگر حوزه علمیه با بیان اینکه قرآن 6هزار و 236 آیه دارد که بیش از یک‌هزار آیه در مورد یهود و نصاری صحبت می‌کند، ابراز داشت: حدود یک ششم قرآن مربوط به آیه یهود و نصاری و حداقل در هر صفحه‌ای یک آیه در رابطه با یهود صحبت می‌کند، خداوند در قرآن کریم لفظ کفر را برای یهود و نصارا به کار برده، همچنین با توجه به ارتباط معنایی قرآن، مشرکان را نیز کافر قلمداد می‌کند.

وی با اشاره به اینکه واژه «مغضوب» در سوره «حمد» به یهود و «ضالین» به نصاری اذعان دارد، خاطر نشان کرد: در کتاب «بصائر ‌الدرجات» در روایتی ذکر شده است که پیامبر اکرم(ص) را یک زن یهودی مسموم کرده است و در روایتی دیگر از امام حسن(ع) نقل شده است که «من را مانند جدم می‌کشند»، شیخ طوسی در ذیل آیه «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِینَ آمَنُواْ الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُواْ...» بیان کرده است که یهود مشرکین را به عنوان پیاده نظام خود در مقابل مسلمانان قرار می‌دهد.

*پدر پیامبر(ص) بارها از سوی یهود در معرض ترور قرار گرفت

حجت‌الاسلام منصوری دامغانی با اشاره به اینکه تاریخ صدر اسلام را اهل تسنن نوشته‌اند، بیان داشت: در «تاریخ طبری» جلد دوم صفحه 8 در روایت آمده است که بنی اسرائیل تلاش کردند که از بنی اسماعیل پیامبری به وجود نیاید، همچنین در روایت دیگر ذکر شده است که «عبدالله» پدر پیامبر(ص) بارها از سودی یهودیان مورد ترور قرار گرفت. در «بحار‌الانوار» جلد 15 صفحه 48 بیان شده است که حضرت عبدالمطلب و ابوطالب برای پیامبر(ص) حالت محافظ شخصی داشتند، این در حالی است که هنوز پیامبر به رسالت مبعوث نشده بود.

*برتری جویی یهود نسبت به مسلمانان در چه زمانی بود

وی با اشاره به آیه 4 سوره اسراء، ادامه داد: در این آیه «وَقَضَیْنَا إِلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیرًا» اشاره می‌کند که یهود دو بار در برتری‌جویی نسبت به مسلمانان قرار می‌گیرد و فساد می‌کند، علامه طباطبایی به نقل از تفسیر شریف قرآن بیان می‌کند که بنی اسرائیل روی زمین 2 بار فساد می‌کند و علوجویی و برتری نسبت به مسلمانان پیدا می‌کنند، در روایتی از امام صادق نقل شده است که این برتری ‌جویی یهود یک بار در ماجرای شهادت علی‌بن ابیطالب(ع)، دوم در سوءقصد جراحت به امام حسن(ع) و سوم شهادت امام حسین(ع) که در «تفسیر نور‌الثقلین» جلد دوم و در کتاب «کامل‌الزیارات» نقل شده است، همچنین مرحوم کلینی در کتاب «کافی» جلد 8 صفحه 206 بیان می‌کند که «یهود» دشمن اصلی پیامبر(ص)ف امیر‌المومنین(ع) و در نهایت دشمن اصلی امام زمان(عج) است، در واقع درگیری شیعه با دنیای امروز با یهود است.